عشق فقط حسین

وقتی با همسرتون میرین بیرون؛ تا جایی 

که ممکنه از مشکلات صحبت نکنید.
بذارین اون چند ساعتی که برای تفریح اومدين

بیرون فقط صرف خوشگذرانی و دور شدن از

استرس باشه.
یادآوری مشکلات زندگی یا محیط کار، از

شیرینی تفریح‌تون کم می‌کنه و همسرتون رو

برای دوباره بیرون رفتن و گشت و گذار دلسرد

می‌کنه.

یکی از بزرگترین مشکلات زوجین، نداشتن

مهارتِ ارتباطی و کلامی هست.
متاسفانه اکثر زن و شوهرها بلد نیستند

چجوری با هم حرف بزنند…!
مثلاً شما می‌تونید بجاي اينكه به همسرتون

بگید: «من مخالفم…!»
بگید: «ممكنه حرف شما درست باشه،

اما من نظر ديگه‌ای دارم…»
اين طرز صحبت، بيشتر روی همسر شما تاثير

میذاره و اونو ترغیب می‌کنه به نظر شما توجه

بیشتری کنه…

⭕️ علی قنبرلو فرزند شهید قنبرلو در صفحه اینستاگرام خود نوشته است:
? به همراه عزیزی رفته بودیم موزه عبرت کمیته مشترک ضد خرابکاری ساواک. همین طور که طبقات را به دنبال راهنما می‌گشتیم یک لحظه مسیر را گم کردیم. کف سلّولی که رهبر انقلاب در آخرین بازداشت از سری دستگیری‌ها و زندانی شدن‌هایشان به مدت هشت ماه در آنجا به صورت انفرادی زندانی بودند به وسیله #قالی رنگ و رو رفته‌ی آبی رنگی پوشیده شده که در حسینیه امام خمینی (ره) و در تصاویر سخنرانی‌های رهبری همیشه دیده می‌شود و دقیقاً همان طرح و همان رنگ. چند دقیقه‌ای را جلوی درب آهنی بازداشتگاه ایستاده و چشم به کف سلّول دوخته و افسوس می‌خوردم که چرا تا به حال متوجه این قضیه نشده بودم. خیلی‌ها فکر می‌کنند این نشان‌دهنده ساده‌زیستی حضرت آقاست که روی فرش سخنرانی نمی‌کنند و نماز نمی‌خوانند. ولی من فکر می‌کنم حضرت آقا با این کار نمی‌خواهند گذشته را فراموش کنند و این #قالی‌های_آبی_رنگ، سدّ محکمی در برابر وسوسه‌های شیطان در خصوص قدرت و بزرگی جایگاه برای ایشان هست. خون‌هایی که به ناحق و با شکنجه ساواک روی این قالی‌های آبی رنگ ریخته شده تا انقلاب، انقلاب شود و به امثال ما برسد.

?وقتی این موضوع را با مسئول موزه مطرح کردم گفت: اولین نفری هستی که متوجّه شدی و تا به امروز کسی متوجّه این شباهت نشده بود و اگر هم بوده مطرح نکرده.

? رهبر انقلاب نقل می‌کنند در ایرانشهر پس از پایان نماز دیدم سیل، شهر را فراگرفته و آب بالا آمده، تا جایی که به ایوان مسجد هم ـ که نیم متر از سطح زمین بلندتر بود- رسیده بود. با صدای بلند از مردم خواستم با این حادثه مقابله کنند. ابتدا گفتم فرشهای مسجد را جمع کنند و در جای بلندی بگذارند تا آب آن را از بین نبرد. بعد، از مردم خواستم احتیاطات لازم را برای حفاظت از کودکان و زنان به عمل آورند. جریان سیل دو سه ساعت ادامه یافت و در این مدت ما صدای آوار خانه‌ها را یکی پس از دیگری می‌شنیدیم. حتی ترسیدم مسجد نیز خراب شود. همه چیز وحشتناک بود. تاریکی ناشی از قطع برق، سیل خروشان و بی‌امان، خراب شدن خانه‌ها و فریاد کمک‌خواهی مردم. در چنین حالت بحرانی و وحشتناکی، ذهن انسان فعال می‌شود و به دنبال هر وسیله‌ای برای مقابله با وضع موجود می‌گردد. قبلاً این مطلب را شنیده بودم که برای رفع چنین خطر فراگیر گریزناپذیری می‌توان به تربت سیدالشهداء(علیه السلام) ـ به اذن خدای متعال ـ توسل جست. قطعه‌ای از تربت که خدا به برکت وجود ریحانه‌ی پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) بدان شرافت بخشیده، در جیب داشتم. آن را از جیب بیرون آوردم، به خدا توکل کردم و آن را در میان امواج پرتلاطم سیل پرتاب کردم. لحظاتی نگذشت که به لطف و فضل خدا سیل بند آمد.
? کتاب “خون دلی که لعل شد”

راه رسیدن به شهود، مراقبت بر یاد خدا و از دست ندادن اختیاری توجهاتی است كه احیاناً برای انسان حاصل می‌شود. غفلت غیر اختیاری اهمیتی ندارد. واضحات را از دست ندادن، موجب حصول به شهود تام است.