عشق فقط حسین

🍎 بدون «مسجد» ، فرزند ، 

تربیت نخواهد شد 
✅ آیت الله خوشوقت (ره)

🍃 پدر و مادر باید دست بچه‌‌‌ها را بگیرند و بیایند مسجد. در مسجد حرف دین سالم زده می‌‌شود و عمل به دین سالم دیده می‌‌شود. مسجدی‌‌‌ها نماز می‌‌خوانند و روزه می‌‌گیرند؛ لذا بچه‌‌‌ها می‌‌بینند و با مسجد و نماز آشنا می‌‌شوند … اما در خانه نوعاً پدر و مادر نمی‌‌توانند بچه‌هایشان را تربیت کنند…

🍃 راحت‌ترین راه تربیت این است که پدر، دست خانواده را بگیرد و به #مسجد بیاورد. همه آن‌ها در #مسجد چیزهایی می‌‌بینند که آن‌ها را تربیت می‌کند. بچه می‌‌بیند مردم نماز می‌‌خوانند؛ لذا نماز خواندن بر او چاپ می‌‌خورد. می‌‌بیند در ماه رمضان همه روزه می‌‌گیرند، چاپ می‌‌خورد. می‌‌بیند عده‌ای منبر می‌‌روند و از ولایت امیرالمؤمنین می‌‌گویند، چاپ می‌‌خورد. می‌‌بیند روضه می‌‌خوانند و گریه می‌کنند، چاپ می‌‌خورد. 

🍃 خلاصه، همه‌ی این‌ها مربی است. بدون زحمت، خود به خود بچه‌‌‌ها بار می‌‌آیند. انسان می‌‌بیند بعد از مدتی بچه نماز می‌‌خواند و حمد و سوره‌اش هم درست شده است. اما اگر بخواهی آن‌ها را به #مسجد نیاوری و خودت آن‌ها را درست کنی، حتی اگر بیست و چهار ساعت هم بنشینی، درست نمی‌‌شود. 

🔶 در #مسجد بدون زحمت هم یاد می‌‌گیرد، هم با آدم‌های خوب معاشرت می‌کند و خستگی‌اش در می‌‌رود و اُنسش تأمین می‌‌شود، و هم تربیت و تعلیم یاد می‌‌گیرد. اگر در اثر نیامدن پدر و مادر به مسجد، بچه هم نیاید، در بیرون، تربیت اسلامی نخواهد شد… بنابراین باید پدر و مادر حواسشان جمع باشد .

هر وقت در زندگی حس کردید راه را گُم کرده‌اید،

به دربِ خانه أبی عبداللّٰه الحسین(ع) بروید ..

-حجت‌الاسلام‌مؤمنی-

 قالَ الإمام السجاد علیه السلام: وَ أمّا حَقُّ الْمالِ: فَأنْ لا تَأْخُذَهُ إلاّ مِنْ حِلِّهِ وَلاتُنْفِقَهُ إلاّ فی حِلِّهِ. وَلا تُحَرِّفَهُ عَنْ مَواضِعِهِ وَ لا تَصْرِفَهُ عَنْ حَقائِقِهِ وَ لا تَجعَلَهُ إذا کانَ مِنَ اللّه إلاّ إلَیهِ وَ سَبَبا إلَى اللّه . [تحف العقول، ص 191؛ الحیاة، ج 3، ص 178.]
امام سجاد علیه السلام فرمود: باید اموال را، جز از راه حلال نگیرى و جز به راه حلال صرف نکنى و از موضع اش منحرف نکنى و از واقعیّت ماهوى اش دور نسازى و چون مال از او است، جز در مسیر او به کار نگیرى و جز مایه ى حرکت بسوى او قرار ندهى.

⭕️ هوای نفس ات داشته باش!
👤 مرحوم فاطمی‌نیا (ره)
🤲 اَللّٰهُــمَّ عَجِّــلْ لِّوَلِیِــکَ الْفَــرَجـــ بِحَــقِّ حَضرَتِ زِیْنَـبِ کُبْــریٰ سَــلٰامُ الله عَلَیْهٰـــا

🌴 اللهم عجل لولیک الفرج 🌴

🔴 در محضر قرآن کریم
✅ وَإِذَا لَمْ تَأْتِهِم بَِایَةٍ قَالُواْ لَوْلَا اجْتَبَیْتَهَا قُلْ إِنَّمَآ أَتَّبِعُ مَا یُوحَى‏ إِلَىَّ مِن رَّبِّى هَذَا بَصَائِرُ مِن رَّبِّکُمْ وَهُدَىً وَرَحْمَةٌ لِّقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ‏ (اعراف/203)
🔹 و هرگاه آیه‌اى براى آنان نیاورى (و چند روزى تلاوت وحى قطع شود)، مى‌گویند: چرا آیه‌اى برنگزیدى؟! بگو: من فقط چیزى را پیروى مى‌کنم که از سوى پروردگارم بر من وحى مى‌شود. این (قرآن) بصیرت‌هایى از سوى پروردگارتان است و براى کسانى که ایمان آورند، مایه‌ى هدایت و رحمت است.
🔸 «اجتباء» از «جبایت»، به معناى جمع کردن آب در حوض است. به حوض نیز «جابیه» مى‌گویند. جمع‌آورى خراج و مالیات را هم «جبایت» مى‌گویند، سپس به جمع‌آورى چیزهاى گزیده شده، «اجتباء» گفته شده است. و شاید معناى آیه این باشد که چرا معجزه‌اى را که از تو درخواست کردیم، برنگزیدى و معجزه‌ى دیگرى آوردى و طبق سلیقه‌ى ما عمل نکردى؟! قرآن فرموده است که پیامبر اکرم(ص) کاملاً تابع وحی بود و از پیش خود هیچ کلامی را کم یا زیاد نکرد و هیچ کلمه‌ای را نیز در وحی دچار نسیان نشد. (آیات 1 تا 10 سوره نجم را ملاحظه نمایید)
❇️ از پیام‌های آیه
▫️آیات قرآن، معجزه و نشانه‌ى حقّانیّت رسالت پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله است. «لم تأتهم بآیة»

▫️آیات قرآن، گاهى با فاصله زمانى طولانى نازل مى‌شد. «و اذا لم تأتهم بآیة»

▫️لازم نیست مُبلّغ، هر روز سخن جدیدى ارائه کند، شاید گاهى سکوت لازم باشد. «لم تأتهم بآیة»

▫️کفّار، آیات قرآن را مطالبى برگزیده‌ى پیامبر(ص) مى‌پنداشتند که از این سو و آن سو جمع‌آورى کرده و به مردم ارائه مى‌دهد، نه آنکه وحى ‌الهى باشد. «لولا اجتبیتها»

▫️کفّار بهانه‌جو، پیامبر(ص) را به خاطر فاصله افتادن در نزول وحى شماتت مى‌کردند. «قالوا لولا اجتبیتها»

▫️رهبر آسمانى نباید تحت تأثیر بهانه‌گیرى‌ها و تقاضاهاى نابجا قرار گیرد، بلکه باید پاسخ بهانه‌ها را صریح و قاطع بیان کند. «قل انّما اتّبع…»

▫️پیامبر، تنها از سرچشمه‌ى وحى فرمان مى‌گیرد، نه آنکه مطالبى را از پیش خود برگزیده و ارائه دهد. «انّما اتّبع ما یوحى الىّ»

▫️وحى، وسیله‌ى تربیت پیامبر(ص) و امّت و لازمه‌ى ربوبیّت خداست. «ربىّ، ربّکم»

▫️هدایت‌هاى قرآن، ناب است و ذرّه‌اى با انحراف مخلوط نیست. (بکار بردن کلمه‌ى «هُدى» به جاى «هاد»، نشانه‌ى آن است که قرآن یکپارچه هدایت است)

▫️ارشاد و هدایت باید براساس بصیرت باشد. «بصائر، هُدىً»

▫️قرآن، هم کتاب شناخت و بصیرت فکرى است، «بصائر» هم راهنماى ارشاد و حرکت عملى. «هُدى» و نتیجه‌ى پیروى از آن، رحمت و برکت در دو جهان است. «و رحمةٌ»

▫️گرچه قرآن کتاب هدایت براى عموم است، امّا تنها صاحبان ایمان از این هدایت بهره مى‌برند و کوردلان که از بصیرت و هدایت الهى دورند، خود را از این رحمت محروم مى‌کنند. «هدى و رحمةٌ لقومٍ یؤمنون»