در محضر قرآن کریم
🔴 در محضر قرآن کریم
✅ وَإِذَا لَمْ تَأْتِهِم بَِایَةٍ قَالُواْ لَوْلَا اجْتَبَیْتَهَا قُلْ إِنَّمَآ أَتَّبِعُ مَا یُوحَى إِلَىَّ مِن رَّبِّى هَذَا بَصَائِرُ مِن رَّبِّکُمْ وَهُدَىً وَرَحْمَةٌ لِّقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ (اعراف/203)
🔹 و هرگاه آیه‌اى براى آنان نیاورى (و چند روزى تلاوت وحى قطع شود)، مى‌گویند: چرا آیه‌اى برنگزیدى؟! بگو: من فقط چیزى را پیروى مى‌کنم که از سوى پروردگارم بر من وحى مى‌شود. این (قرآن) بصیرت‌هایى از سوى پروردگارتان است و براى کسانى که ایمان آورند، مایه‌ى هدایت و رحمت است.
🔸 «اجتباء» از «جبایت»، به معناى جمع کردن آب در حوض است. به حوض نیز «جابیه» مى‌گویند. جمع‌آورى خراج و مالیات را هم «جبایت» مى‌گویند، سپس به جمع‌آورى چیزهاى گزیده شده، «اجتباء» گفته شده است. و شاید معناى آیه این باشد که چرا معجزه‌اى را که از تو درخواست کردیم، برنگزیدى و معجزه‌ى دیگرى آوردى و طبق سلیقه‌ى ما عمل نکردى؟! قرآن فرموده است که پیامبر اکرم(ص) کاملاً تابع وحی بود و از پیش خود هیچ کلامی را کم یا زیاد نکرد و هیچ کلمه‌ای را نیز در وحی دچار نسیان نشد. (آیات 1 تا 10 سوره نجم را ملاحظه نمایید)
❇️ از پیام‌های آیه
▫️آیات قرآن، معجزه و نشانه‌ى حقّانیّت رسالت پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله است. «لم تأتهم بآیة»
▫️آیات قرآن، گاهى با فاصله زمانى طولانى نازل مى‌شد. «و اذا لم تأتهم بآیة»
▫️لازم نیست مُبلّغ، هر روز سخن جدیدى ارائه کند، شاید گاهى سکوت لازم باشد. «لم تأتهم بآیة»
▫️کفّار، آیات قرآن را مطالبى برگزیده‌ى پیامبر(ص) مى‌پنداشتند که از این سو و آن سو جمع‌آورى کرده و به مردم ارائه مى‌دهد، نه آنکه وحى الهى باشد. «لولا اجتبیتها»
▫️کفّار بهانه‌جو، پیامبر(ص) را به خاطر فاصله افتادن در نزول وحى شماتت مى‌کردند. «قالوا لولا اجتبیتها»
▫️رهبر آسمانى نباید تحت تأثیر بهانه‌گیرى‌ها و تقاضاهاى نابجا قرار گیرد، بلکه باید پاسخ بهانه‌ها را صریح و قاطع بیان کند. «قل انّما اتّبع…»
▫️پیامبر، تنها از سرچشمه‌ى وحى فرمان مى‌گیرد، نه آنکه مطالبى را از پیش خود برگزیده و ارائه دهد. «انّما اتّبع ما یوحى الىّ»
▫️وحى، وسیله‌ى تربیت پیامبر(ص) و امّت و لازمه‌ى ربوبیّت خداست. «ربىّ، ربّکم»
▫️هدایت‌هاى قرآن، ناب است و ذرّه‌اى با انحراف مخلوط نیست. (بکار بردن کلمه‌ى «هُدى» به جاى «هاد»، نشانه‌ى آن است که قرآن یکپارچه هدایت است)
▫️ارشاد و هدایت باید براساس بصیرت باشد. «بصائر، هُدىً»
▫️قرآن، هم کتاب شناخت و بصیرت فکرى است، «بصائر» هم راهنماى ارشاد و حرکت عملى. «هُدى» و نتیجه‌ى پیروى از آن، رحمت و برکت در دو جهان است. «و رحمةٌ»
▫️گرچه قرآن کتاب هدایت براى عموم است، امّا تنها صاحبان ایمان از این هدایت بهره مى‌برند و کوردلان که از بصیرت و هدایت الهى دورند، خود را از این رحمت محروم مى‌کنند. «هدى و رحمةٌ لقومٍ یؤمنون»